Eucharystia

Z Katechizmu Kościoła Katolickiego:

1324 Eucharystia jest „źródłem i zarazem szczytem całego życia chrześcijańskiego”. „Inne zaś sakramenty, tak jak wszystkie kościelne posługi i dzieła apostolstwa, wiążą się ze świętą Eucharystią i do niej zmierzają. W Najświętszej bowiem Eucharystii zawiera się całe duchowe dobro Kościoła, a mianowicie sam Chrystus, nasza Pascha”.

1325 „Eucharystia oznacza i urzeczywistnia komunię życia z Bogiem i jedność Ludu Bożego, przez które Kościół jest sobą. Jest ona szczytem działania, przez które Bóg w Chrystusie uświęca świat, a równocześnie szczytem kultu, jaki ludzie w Duchu Świętym oddają Chrystusowi, a przez Niego Ojcu”.

1326 W końcu, przez celebrację Eucharystii jednoczymy się już teraz z liturgią niebieską i uprzedzamy życie wieczne, gdy Bóg będzie wszystkim we wszystkich.

1327 Eucharystia jest więc streszczeniem i podsumowaniem całej naszej wiary. „Nasz sposób myślenia zgadza się z Eucharystią, a Eucharystia ze swej strony potwierdza nasz sposób myślenia”.

Sakrament Pokuty i pojednania:

Z Katechizmu Kościoła Katolickiego:

1441 Tylko Bóg przebacza grzechy. Ponieważ Jezus jest Synem Bożym, mówi o sobie: „Syn Człowieczy ma na ziemi władzę odpuszczania grzechów” (Mk 2, 10), i wykonuje tę Boską władzę: „Odpuszczone są twoje grzechy” (Mk 2, 5; Łk 7, 48). Ponadto, na mocy swego Boskiego autorytetu, Jezus daje tę władzę ludziom, by ją wykonywali w Jego imieniu.

1442 Chrystus chciał, by cały Jego Kościół w modlitwie, życiu i działaniu był znakiem i narzędziem przebaczenia i pojednania, które On nabył dla nas za cenę swojej Krwi. Wykonywanie władzy odpuszczania grzechów powierzył jednak Chrystus władzy apostolskiej, której została zlecona „posługa jednania” (2 Kor 5,18). Apostoł jest posłany „w imię Chrystusa”, przez niego „sam Bóg” wzywa i prosi: „Pojednajcie się z Bogiem!” (2 Kor 5, 20).

Jeżeli szczerze żałujemy za grzechy, postanawiamy poprawę, robimy wszystko, by wynagrodzić wyrządzone krzywdy tzn. że jesteśmy na drodze do prawdziwego nawrócenia.

Zapraszamy na nabożeństwa do naszej parafii:

Nabożeństwo ku czci Bożego Miłosierdzia

Piątek godz. 16:50 – przed Mszą Świętą

Godzinki o Niepokalanym Poczęciu NMP

Niedziela godz. 6:30 - przed Mszą Świętą

Modlitwa Różańcowa

Niedziela godz. 11:30 - przed Mszą Świętą

Nowenna do MB Nieustającej Pomocy

Środa po wieczornej Mszy Świętej

Adoracja Najświętszego Sakramentu

W każdy pierwszy czwartek, piątek, sobotę i niedziele miesiąca po Mszy Świętaj.

Msza Święta w pierwszy: czwartek, piątek i sobotę miesiąca również o godzinie 17:00 w Uściu Gorlickim (brak Mszy Świętej o 6:30 w czasie wakacyjnym).

Odpust w naszej parafii

Uście Gorlickie: ostatnia niedziela czerwca; Oderne: niedziela po 8 maja - pw. Św. Stanisława Biskupa; Kwiatoń: przedostatnia niedziela sierpnia - pw. NMP Królowej; Skwirtne: ostatnia niedziela września - pw. Świętych Kosmy i Damiana.

Msze Święte w naszej parafii:

Niedziele: Uście Gorlickie 7:00, po Gorzkich Żalach o 13:30, Kwiatoń lub Skwirtne niedziela 9:00, Oderne 10:30

Dni powszednie po południu: Uście Gorlickie śr. 17:00, pt. 17:00; Kwiatoń pt.18:00

Msze rano: Uście Gorlickie: pon. wt. śr. czw. pt. sob. 6:30

Czas wakacyjny:

Niedziele: Uście Gorlickie 7:00, 12:00, Kwiatoń lub Skwirtne niedziela 9:00, Oderne 10:30

Uście Gorlickie śr. 17:00, pt. 17:00; Kwiatoń lub Skwirtne tylko w pt. 18:00

Msze rano: Uście Gorlickie pon. wt. czw. sob. 6:30

Symbolika obrazu Matki Bożej Nieustającej Pomocy

Wizerunek Matki Bożej Nieustającej Pomocy został namalowany prawdopodobnie przez S. Lazarro-malarza prawosławnego na desce o wymiarach 54 cm x 41,5 cm. Na przestrzeni wieków otrzymał dwa główne tytuły: Matka Boża Bolesna oraz Matka Boża Nieustającej Pomocy. 

Nie jest dokładnie znany wiek powstania ikony określanej dziś przez katolików jako obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy, zaś w tradycji prawosławnej jako ikona Matki Bożej "Cierpiąca". Niektóre źródła mówią, iż został namalowany w IX wieku na Krecie, inne zaś datują go na wiek XII. Według starej legendy do Europy przywiózł go bogaty kupiec. W czasie podróży statkiem, gdy na morzu rozszalał się sztorm, człowiek ten wyjął obraz ze skrzyni i pokazał przerażonym podróżnym. Ich modlitwy do Matki Bożej ocaliły statek z nieuchronnej katastrofy. Po szczęśliwym przybyciu do Wiecznego Miasta ikona została umieszczona w kościele św. Mateusza. W dobie napoleońskiej, po zdobyciu Rzymu przez wojska francuskie, obraz zaginął. Po ponad pół wieku odnalazł go redemptorysta o. Michał Marchi. W 1865 roku papież Pius IX powierzył cudowny wizerunek Redemptorystom, mówiąc: "Sprawcie, aby ten obraz poznano na całym świecie i aby się w nim rozmiłowano." Zakonnicy, dzięki swej gorliwej działalności misyjnej, wywiązali się znakomicie z tego zadania. Ikona Matki Bożej Nieustającej Pomocy jest dziś bowiem najbardziej rozpowszechnionym w świecie obrazem Maryjnym. Cudowna ikona została umieszczona w kościele Redemptorystów pw. św. Alfonsa w Rzymie (nieopodal bazyliki Santa Maria Maggiore). 

Symbolika obrazu

Ikona przedstawia cztery święte postacie: Dziewicę Maryję, Dzieciątko Jezus oraz świętych archaniołów Michała i Gabriela. Postacie te opisują litery, umieszczone w tle ikony:

MP-ΘΥ - Maryja - Matka Boga (po obu stronach górnej części obrazu)
IC-XC - Jezus Chrystus (po prawej stronie głowy Dzieciątka Jezus)
ΟΡМ - Archanioł Michał (nad aniołem, po lewej stronie oglądającego obraz)
OΡГ - Archanioł Gabriel (nad aniołem, po prawej stronie).
Maryja, a właściwie połowa Jej postaci, jest przedstawiona w czerwonej tunice, granatowym płaszczu od spodu zielonym i w niebieskim nakryciu głowy, przykrywającym włosy i czoło. Na welonie, w jego środkowej części, znajduje się złota gwiazda z ośmioma prostymi promieniami, a obok malarz umieścił krzyż promienisty na wzór gwiazdy. Jej głowę otacza, charakterystyczny dla szkoły kreteńskiej, kolisty nimb. Oblicze Maryi jest lekko pochylone w stronę Dzieciątka Jezus trzymanego na lewej ręce. Prawą, dużą dłonią o nieco dłuższych palcach, charakterystycznych dla obrazów typu Hodigitria – znaczy „wskazująca drogę”, Maryja obejmuje ręce Jezusa. Jej spojrzenie charakteryzuje czuły smutek, ale nie patrzy na swojego Syna, lecz wydaje się przemawiać do patrzącego na obraz. Miodowego koloru oczy i mocno podkreślone brwi dodają obliczu piękna i wyniosłości.
Dzieciątko Jezus jako jedyne przedstawione jest w całości. Spoczywając na lewym ramieniu Matki, rączkami ujmuje mocno Jej prawą dłoń. Przyodziane jest w zieloną tunikę z czerwonym pasem i okryte czerwonym płaszczem. Opadający prawy sandał z nóżki pozwala dostrzec spód stopy, co może symbolizować prawdę, że będąc Bogiem jest także prawdziwym człowiekiem. Jezus ma kasztanowe włosy, a Jego rysy twarzy są bardzo dziecięce. Stopy i szyja Dzieciątka wyrażają jakby odruch nagłego lęku przed czymś, co ma niechybnie nadejść. 
Tym natomiast, co wydaje się przerażać małego Jezusa, jest wizja męki i cierpienia, wyrażona poprzez krzyż i gwoździe niesione przez Archanioła Gabriela. Po drugiej stronie obrazu Archanioł Michał ukazuje inne narzędzia męki krzyżowej: włócznię, trzcinę z gąbką i naczynie z octem.
Maryja, pomimo że jest największą postacią obrazu, nie stanowi jego centralnego punktu. W geometrycznym środku ikony znajdują się połączone ręce Matki i Dziecięcia, przedstawione w taki sposób, że Maryja wskazuje na swojego Syna, Zbawiciela. Mamy tutaj do czynienia z typem ikony zwanej „Hodigitria” – bo Maryja wskazuje na Chrystusa, Który sam siebie nazwał „Drogą, Prawdą i Życiem” (J 19,25).

Nowenna do Matki Bożej Nieustającej Pomocy

O Matko Nieustającej Pomocy, * z największą ufnością przychodzę dzisiaj przed Twój święty obraz, * aby błagać o pomoc Twoją. * Nie liczę na własne zasługi, *ani na moje dobre uczynki, * ale tylko na nieskończone zasługi Pana Jezusa * i na Twoją niezrównaną miłość macierzyńską. * Tyś patrzyła, o Matko, na rany Odkupiciela * i na krew Jego wylaną na krzyżu dla naszego zbawienia. * Tenże Syn Twój umierając dał nam Ciebie za Matkę. * Czyż więc nie będziesz dla nas, jak głosi Twój słodki tytuł: * Nieustającą Wspomożycielką? * Ciebie więc, o Matko Nieustającej Pomocy, * przez bolesną mękę i śmierć Twego Boskiego Syna, * przez niewypowiedziane cierpienia Twego Serca, * o Współodkupicielko, * zaklinam najgoręcej, * abyś wyprosiła mi u Syna Twego tę łaskę, * której tak bardzo pragnę i tak bardzo potrzebuję...
Chwila ciszy
Ty wiesz o Matko Przebłogosławiona, * jak bardzo Jezus, Odkupiciel nasz, pragnie * udzielić nam wszystkich owoców Odkupienia. * Ty wiesz, że skarby te zostały złożone w Twoje ręce, * abyś je nam rozdzielała. * Wyjednaj mi przeto, o Najłaskawsza Matko, * u Serca Jezusowego tę łaskę, * o którą w tej nowennie pokornie proszę, * a ja z radością wychwalać będę Twoje miłosierdzie * przez całą wieczność.

Amen.